Het verhaal van Jeroen

We vinden de privacy belangrijk van iedereen die meedoet aan Op de Proef. Daarom is Jeroen niet zijn echte naam en zie je geen persoonlijke foto.

Je slaapt overdag, komt de nacht door met gamen en blowen. Je sluit je op in je kamer, de wereld wordt een vreemde. Je doucht nog maar eens per maand. Of minder. En tandenpoetsen doe je al helemaal niet meer, omdat het pijn doet aan alle gaatjes. Het is moeilijk voor te stellen dat dit de harde realiteit was voor Jeroen. Maar het is hem gelukt om zijn leven weer de goede kant op te sturen. Lees hier zijn verhaal.

Op de middelbare school werd Jeroen veel gepest. Daarna begon hij een ICT-opleiding. Wat een stap naar zelfstandigheid moest worden, was het begin van het donkerste deel uit zijn leven. Jeroen was angstig, had geen zelfvertrouwen en ging gebukt onder nare herinneringen uit zijn verleden. Hij voelde zich eenzaam en rot. Hij begon te spijbelen, loog steeds meer om erbij te horen en hield gespannen een leven in stand dat niet echt was. Hij raakte achter met school en zakte. En toen zat hij thuis. Ineens. 24-7.

Langzaam vereenzaamde hij op z’n kamer.

Eenzaamheid, verveling en negatieve gedachten tekenden zijn leven. ‘Ik begon wiet te roken. Niet veel, maar genoeg om high te zijn.’ De weinige vrienden die hij had, vielen weg en het contact met zijn moeder verslechterde. ‘Ik dacht vaak ‘wat ben ik toch aan het doen?! Maar ik kon het niet veranderen.’ Hij besprak zijn pijn nooit, met niemand. Langzaam vereenzaamde hij op z’n kamer. De dag veranderde in de nacht. ‘Ik stond om 17.00 uur op. Als m’n moeder sliep, was ik wakker. Ik at bijna niks meer. Mijn laagste gewicht was 52 kilo, ik was mager en zwak.’ Jeroen verwaarloosde zichzelf niet alleen door slecht te eten. Hij douchte soms weken tot maanden niet en tandenpoetsen was er al helemaal niet meer bij, simpelweg omdat het teveel pijn deed aan al zijn gaatjes.

´Ik dacht: fock it, ik ben er klaar mee.´

Pogingen om het anders te doen
Toen hij 22 jaar was, meldde hij zich aan bij een verslavingskliniek. Hij dacht: nu wordt alles anders. Maar dat viel tegen. ‘Ik ben er wel iets beter van geworden. Wat georganiseerder in mijn hoofd. Maar tegenslagen raken mij hard, dan raak ik m’n motivatie kwijt.´ En die tegenslagen kwamen, zoals in ieders leven. ´Na de kliniek zou ik nazorg krijgen. Maar dat duurde heel lang en ik ging er niet achteraan. Toen ben ik teruggevallen in gebruik en thuiszitten. Ik weet nog dat ik geld ging pinnen en richting de coffeeshop liep. Ik dacht: dit moet ik niet doen. Maar ik deed het toch. Ik ben zo weer in dat ritme gezakt. In de kliniek was alles afgeschermd en geregeld, je had totaal geen vrijheid. Thuis wist ik niet hoe ik moest omgaan met alle vrijheid. Ik moest activiteiten zoeken, iets doen. Dat lukte gewoon niet. Ik dacht: fock it, ik ben er klaar mee. Niemand zat me meer achter m’n reet aan. Ik moest het zelf doen, maar dat was supermoeilijk.´ Het gamen lonkte weer. Dat gaf Jeroen de veiligheid die hij zocht. ´Ik kon mezelf erin verschuilen. Daar voelde ik me zeker. De buitenwereld was alleen maar eng.´

Beginnen bij Op de Proef
Jeroen wilde zijn leven veranderen, maar ondanks hulp lukte dat niet. Toen werd hij door een bekende van zijn moeder getipt over het bestaan van Op de Proef. ´Ik was sceptisch. Waarom zou het nu wél lukken? Maar ik moest wel iets.´ En dus ging hij ervoor. Zonder verwachting begon hij aan het traject dat de ommekeer in zijn leven zou betekenen. ´Ik heb dingen gedeeld die ik nooit wilde delen. Ze kunnen bullshit in je zien. Ze lieten het niet gaan, zo van ´zielige hij´. Ik kwam er niet zomaar vanaf.´ Deze confrontaties waren bepalend voor de verandering. Dat, samen met de persoonlijke betrokkenheid bij Op de Proef. ´Je bent hier geen cliënt. Je hebt echt een band, met iedereen. Je voelt je heel betrokken. En ze zijn vet eerlijk.´

Ze kunnen bullshit in je zien.

Vaak is het waardevolst ook het moeilijkst. Voor Jeroen was dat leren omgaan met confrontaties. ‘Als je geconfronteerd wordt met jezelf en alles in je lijf zegt ‘dit wil ik niet’: DOEN! In de dingen die je niet wilt vertellen, zit de pijn. Die pijn blijft, maar je merkt wel dat gedachten niet kloppen. Ik dacht dat ze me zouden gaan haten of zouden denken dat ik slecht was, als ze bepaalde dingen van me zouden weten. Maar dat gebeurde niet. Als je dingen deelt, voel je je eerst wel naar. Er komt ineens van alles in je los. Soms was ik een week erna down en angstig, maar dat ging steeds beter. Ik kan nog altijd dichtslaan bij kritiek, maar ik ga wel door. Eerder wilde ik wegkruipen. Ik heb geleerd dat ik dingen gewoon kan doen, al vind ik ze eng.’

‘Als je geconfronteerd wordt met jezelf en alles in je lijf zegt ‘dit wil ik niet’: DOEN!’

Een verandering om trots op te zijn
In 12 weken Op de Proef heeft Jeroen zijn leven enorm veranderd. ´Ik sport nu drie keer per week. Dat wilde ik altijd al, lekker sporten en op gewicht komen. Maar ik durfde het nooit, met al die vreemde mensen die me belachelijk zouden maken, dacht ik.´ Met hulp van andere deelnemers lukte het wel. Jeroen eet ook gezonder, is 14 kilo aangekomen, verzorgt zichzelf beter en met regelmaat, heeft een gezond dag- en nachtritme en werkt als vrijwilliger bij een dierenasiel. ‘Ik ga elke dag uit huis, om te werken of te sporten. En in september ga ik voor het eerst sinds 6 jaar weer studeren. Ik accepteer mezelf nu meer, heb vrede met mezelf. Dat is best nieuw voor mij.’

Jeroen startte bij Op de Proef in april 2022. We wensen hem ontzettend veel succes en geluk met alle mooie dingen die hij met zijn leven doet!