Het verhaal van Nils

We vinden de privacy belangrijk van iedereen die meedoet aan Op de Proef. Daarom is Nils niet zijn echte naam en zie je geen persoonlijke foto.

Hand op de borst, een paar klopjes en een oprecht dankjewel. Zo neemt Nils nu een compliment aan. Dat compliment komt nu echt binnen, hij kan het accepteren. Hoe anders was dat de afgelopen jaren, toen hij met een zelfvertrouwen van diep onder nul alles afhield. Onder ‘Nils de clown’ ging een kwetsbare jongen schuil die zichzelf haatte. Tijdens zijn traject bij Op de Proef leerde hij hoe krachtig kwetsbaarheid kan zijn.   

Nils groeide op in Amerika, in een streng gelovig gezin met een alleenstaande moeder en twee zussen. Het leven was zwaar, ook toen zijn moeder een nieuwe man leerde kennen. Ze moesten alle touwtjes aan elkaar knopen om rond te komen en leefden op de lunches van de highschool. Toen Nils vijf jaar was, vertrok het hele gezin naar Nederland. Daar werd Nils al jong ondersteund wegens zijn autisme. Maar ondanks de therapie, was het leven moeilijk. In zijn beleving was er altijd wel wat mis. Nils had ernstige woedeproblemen. ‘Ik was voor alles bang en ik máákte iedereen bang.’ Een aantal escalaties thuis, maakten zelfs zijn ouders bang voor zijn gedrag. ‘Ik zag die angst in hun ogen. Dat wilde ik echt niet.’ En dus uitte Nils zijn emoties niet meer. Hij kropte het op. Altijd. Alles. ‘Ik ging steeds naardere dingen denken. Agressieve dingen. Dat ik anderen iets ging aandoen.’ Hij schrok van die heftige gedachten, werd bang voor zijn eigen hoofd.

Hij voelde zich een monster en haatte zichzelf

‘Ik hoor wel vaker dat mensen zwarte gedachten hebben, maar bij mij waren ze heel levendig en heel vaak. Als ik ruzie had met m’n zus, wist ik bijvoorbeeld gelijk haar zwakke plekken, hoe ik haar pijn kon doen. Dat kwam er dan bijna uit.’ Zijn gedrag maakte bij zijn moeder herinneringen los aan de mishandelingen door zijn vader. Dat was vreselijk voor Nils. Hij voelde zich een monster en haatte zichzelf. Heftige, opgekropte emoties stapelden zich op in zijn hoofd tot er een soort kortsluiting kwam. Toen hij 16 jaar was, begon hij met therapie, op z’n 21e werd hij opgenomen. Hij wilde niet meer leven en was erg in de war. Ook later werd hij nog twee weken opgenomen, omdat de angsten en spanningen nog altijd te hoog opliepen.

Op de Proef is anders
Onlangs verhuisde hij naar De Weerde. Toen kwam ook Op de Proef ter sprake. ‘Ik was blij met alle hulp die ik kreeg. Ik wilde die crises niet meer.’ Nils ging er met 1000% voor. ‘Op de Proef is heel anders dan wat ik kende. Normaal zit je in een kamertje met een psycholoog te praten. Nu was ik met anderen die iets soortgelijks hadden meegemaakt.’ Al vroeg in het traject besloot Nils dat die anderen hem mochten leren kennen, in alles. Dat was vreselijk eng, want wat zouden ze wel niet vinden van zijn agressieve gedachten? Nils merkte dat de anderen zich niet van hem afkeerden maar zich in hem herkenden. Die herkenning hielp hem. Toch was de eerste periode bij Op de Proef enorm zwaar. Nils accepteerde voor het eerst dat hij biseksueel was, maar die bekentenis werd door zijn ouders afgekeurd. ‘Ik wilde afstand van ze, want ik begreep niet hoe ze wél mijn agressie accepteerden maar níet mijn seksualiteit. Hun mening was voor mij altijd belangrijker dan mijn eigen mening. Dat heeft veel vriendschappen verpest. En dus koos ik voor de ‘nuclear option’: geen contact. Niet de meest verstandige keus, dat zeg ik eerlijk, maar het was toen logisch.’

‘Haat is puur, het is passie. Je moet alleen de knop omkeren.’

Nils verlangde naar begrip en acceptatie. Dat vond hij in de groep. Door zich open te stellen en zich uit te spreken, is hij anders gaan denken over zichzelf. Hij ging zijn mooie kanten zien. Langzaam veranderde zijn zelfhaat in zelfwaardering. ‘Weet je, zelfhaat is ook een vorm van liefde. Haat is puur, het is passie. Je moet alleen de knop omkeren.’ Nils kon langzaam maar zeker complimenten aannemen. Andersom motiveerde hij anderen uit de groep, door ze scherp te houden en hun kwaliteiten te zien. ‘De kracht van Op de Proef zit ‘m in dat met elkaar bezig zijn. In die band.’

Stukje bij beetje groeide Nils’ zelfvertrouwen. Ook de band met zijn ouders is weer beter. ‘Mijn ouders hadden in het begin het gevoel dat Op de Proef mij van ze afpakte. Maar ze zijn er nu blij mee, want ze zien een grote verandering bij mij.’ Wat betreft zijn seksualiteit, heeft Nils leren accepteren dat zijn ouders hier nooit mee zullen omgaan op de manier die Nils zou willen. Zijn zelfvertrouwen hangt er niet meer vanaf.

Een ander leven
In de weken van Op de Proef heeft Nils veel in zijn leven aangepakt. Hij werkt weer, zelfs fulltime, als laborant. Eerst vanuit het uitzendbureau, maar inmiddels rechtstreeks voor de werkgever en met uitzicht op een vaste baan. Nils komt nog steeds naar de terugkommomenten van Op de Proef. ‘Dat is goed voor mij, daar kijk ik naar uit. Ik spreek nog steeds met de anderen af. Ik kan ze mijn vrienden noemen.’

Zijn persoonlijke verhaal vertelt Nils nu met kracht en overtuiging. ‘Dat kan, omdat ik weet dat kwetsbaarheid iets moois is. Het brengt goeie dingen. ‘Openheid en kwetsbaarheid zijn het meest enge op aarde. Maar heldendaden komen niet voort uit geen angst hebben, maar uit angsten overwinnen.’

Nils startte bij Op de Proef in april 2022. We wensen hem ontzettend veel succes en geluk met alle mooie dingen die hij met zijn leven doet!