Over Op de proef!

Susan heeft bij wat jongeren nagevraagd hoe ze haar zien: “Ze zien met ‘als een aardige vrouw die graag wil helpen en die rust uitstraalt. Als iemand die niet snel onder de indruk is.’ Dat klopt wel. In haar begeleiding vindt zij het belangrijk om dat de jongeren durven aangaan waar deze mee zitten. “Ik wil dat jongeren zich vrij voelen om ‘open’ te zijn. Dat ze me dingen vertellen waarvan ze weten dat ze er ‘gezeur’ mee krijgen. Of me gekke of genante dingen vragen. Ik werk met ze samen, we doen het samen.” Susan geeft een paar voorbeelden waarom ze haar werk bij Op de Proef zo mooi vindt. “Zo mooi als je ziet dat een jongere die eerst als een ‘blok beton’ was en geen emoties toonde, een oprechte lach laat zien. Als iemand zegt: “Ik heb nog nooit zo fijn met mijn vader gepraat.” Of een jongere die we naar de sportcoach hebben moeten ‘schoppen’. Hij belde huilend op: “Ik wil niet meer.” Wat dan wel? Hij wilde zelf wel naar de sportschool. En nu gaat hij ook zelf. En soms gaat de sportcoach met hem mee! Of een andere jongere, het was net of je aan een dood paard trok. Hij wilde niks, hield zich niet aan afspraken en was verslaafd aan blowen. Ik dacht ‘dat wordt niet wat’. Maar nu heeft hij de omslag gemaakt en heeft zelfs een baantje. Dat vind ik supermooi!”

Alejandro is een betrokken begeleider die onvoorwaardelijk ergens voor gaat. “Ik voel me vereerd om dit werk te mogen doen en ben trots als iemand iets bijzonders doet of heeft bereikt.” Hij komt niet uit de zorg, maar uit het onderwijs. “Dat werkt soms verfrissend. Soms kies ik een andere insteek, dan denk ik ‘wat werkte er in de klas?’ Bijvoorbeeld het visueel maken.” In zijn begeleiding vindt Alejandro het belangrijk om geen dingen te beloven die hij niet waar kan maken. “Je moet te vertrouwen zijn en zelf ook onvoorwaardelijk zijn in je vertrouwen: dat iemand meer kan dan hij of zij zelf denkt. Verder vind ik het belangrijk om ‘echt’ te zijn en een stukje van mezelf te geven. Om naast de jongeren te staan. Dat ik niet degene ben die de kar trekt, maar dat je het samen doet. En steeds meer de jongere zelf.”
Jongeren zien hem als rustig én een sfeermaker. “Ik denk dat ik rust uitstraal en soms probeer ik de dingen licht te maken met een grapje.” Hij praat vol passie en trots over zijn werk: “Soms kunnen kleine dingen het verschil maken. Even zeggen “je bent belangrijk… je doet er toe” Dat kan veel betekenen en iets veranderen in het denken van iemand. Hier werken we heel hard aan het vertrouwen terug krijgen. Ik vind het mooi dat ik er deel van mag zijn als het lukt en er mooie dingen bereikt worden. Daarvan kan ik volschieten. Ik gun het ze zo, je ziet ze zo hard werken. Het voelt als ‘winnen’. Bijzonder. Dat ik echt aan iets bijzonders mag bijdragen.”

Als Natasja zichzelf moet omschrijven dan zegt ze: “Ik ben gedreven, gepassioneerd, een beetje raar, anders en ik heb veel (mensen)kennis. Ik kan goed out-of-the box denken en mensen doorgronden. Verder ben ik duidelijk.” Bij de begeleiding vindt zij het dan ook belangrijk om geen ‘bullshit’ en onzinverhalen te accepteren. “Geen mist. Niets verdoezelen.” Verder vindt ze het belangrijk open te zijn: “Dat ik ook kwetsbaar ben. Dat ik ook over mijn ervaringen vertel als dat helpend is. Dat ik ook niet de alwetende ben. En dat we elkaar ook aanspreken als begeleiders onderling.” Ze geeft aan dat zij en haar collega’s het doen als team. “We blijven graven, puzzelen en kijken.” Ze is er trots op om Op de Proef te hebben ontwikkeld en te zien dat het werkt. “We hebben een programma waarvan ik wilde dat ik het vroeger had gehad. De jongeren helemaal in hun kracht te kunnen zetten op een manier die respectvol en helpend is. Stevig, kort. Hen klaar te stomen voor het leven. Maar ook leren terugveren. Leren dat je het niet alleen hoeft te doen. Een buurt/community creëren, een tegenwicht tegen het ‘alleen’ doen. ‘It takes a village to raise a child’.”

“Ik geef jongeren de handvatten om zelf de verantwoordelijkheid te nemen,” vertelt Pascale. Ze omschrijft zichzelf als iemand die snel een connectie maakt met jongeren, terwijl ze tegelijkertijd duidelijk en eerlijk is. “Ik zeg waar het op staat.” Pascale houdt ook van een grapje op zijn tijd, omdat ze vindt dat luchtigheid soms nodig is.

“Ik heb blind vertrouwen in ons team; we weten wat we doen. Als een bepaalde aanpak niet werkt bij een jongere, passen we die aan.”

Pascale is sinds de start van Op De Proef werkzaam als persoonlijk begeleider. Op dit moment is zij de opleiding tot counselor aan het volgen en zal na de opleiding ook de groepen begeleiden.

Dennis heeft een gecombineerde functie, die van persoonlijk begeleider en huismeester van de kamertrainingslocatie in Almelo. Hij omschrijft zichzelf als betrouwbaar, toegankelijk en voorspelbaar. “Zeggen wat je doet en doen wat je zegt is belangrijk. De jongeren en ook collega’s weten wat ze aan me hebben. Humor vind ik ook belangrijk. Die zet ik in ter ontspanning en nuance. Verder ben ik heel flexibel.” Hij vindt het belangrijk om iets te betekenen: “Of ik nu een glimlach krijgt of een duimpje. Dat ik kan bijdragen aan zingeving in iemands bestaan, dat ik onderdeel mag zijn van iemands proces. Heel dankbaar.” Als begeleider vindt hij het fijn om zijn ervaring te delen. “Ik wil bijdragen aan hun groei. Daar haal ik zelf heel veel uit!”

Warm, liefdevol, onvoorwaardelijk en duidelijk. Dat is hoe Michel zichzelf ziet. “Anderen vinden die grote Rotterdammer in het begin misschien een beetje ‘eng’, maar als ze me kennen vinden ze me eerder een knuffelbeer. Verder durf ik hard op te denken, soms dingen te zeggen waar een ander wat voorzichtiger mee zou zijn, maar altijd vanuit het oogpunt om de jongvolwassenen verder te helpen.

In zijn begeleiding vindt Michel het belangrijk om snel dichtbij de jongeren te mogen zijn. “Ik maak vrij makkelijk aansluiting, omdat ik weet hoe ze zich voelen vanuit mijn eigen ervaring. Als ik ‘naast’  iemand mag komen, dan ben ik er heilig van overtuigd dat dit traject bij Op de Proef het begin kan zijn van een ander leven voor de jongere.

Bij de een heeft dat meer tijd nodig dan bij de ander.” Michel is er onvoorwaardelijk voor hen. “Maar ik confronteer ze ook met hun oude en niet-helpende gedrag”. Daar ben ik dan ook duidelijk in. Soms is het een strijd! Maar zonder weerstand geen verandering dus die confrontatie die durf ik zeker aan te gaan omdat ik vanuit eigen ervaring weet dat er achter die weerstand vaak iets heel moois te ontdekken is.

Michel kan echt genieten van de intense samenwerking in het team van Op de Proef. “we behandelen elkaar eigenlijk net zoals we de jongeren behandelen’, warm, liefdevol, confronterend en helpen elkaar daardoor naar het volgende level.

Tijdens haar hbo-opleiding deed Meike onderzoek naar het Minnesota 12-stappenmodel. Of dat ingevoerd kon worden bij De Weerde. Haar conclusie: daar zou iets voor opgezet kunnen worden! Een tijdje later werkte zij in een kliniek en Pascale, die zij nog kende van haar stage bij De Weerde, vertelde over Op de Proef. “Het begon te kriebelen, dit is wat ik wilde! Groei en geen hokje om ze heen zetten zodat ze blijven staan.”

Ze heeft het heel erg naar haar zin bij Op de Proef. “Zo gaaf om mensen stappen te zien maken, ieder op hun eigen tempo.” Meike omschrijft zichzelf als zorgzaam, observerend en geduldig. Ze wil de jongeren graag betrouwbaarheid en voorspelbaarheid bieden. “Dat hebben ze soms gemist. Ik wil er voor ze zijn, een helpende hand bieden. Voor ze klaar staan wanneer ze me nodig hebben.” Ze biedt graag een luisterend oor en kan bijvoorbeeld helpen een gevoel dat je hebt te vertalen naar de praktijk. Waar komt het vandaan en wat kun je er mee?

Alle mensen verdienen een tweede kans, vindt Meike. “Hulpverleners en/of ouders weten soms niet meer hoe verder. Dan vind ik het fijn om te merken dat ze een tweede kans geven ze echt verder kan helpen.”

Nuchter, leergierig, enthousiast en verbindend. Zo zou Dion zichzelf beschrijven. Zijn loopbaan verliep wat ongebruikelijk. Via ijsmaker naar assistent begeleider naar persoonlijk begeleider. “Ik heb bij Op de Proef als persoonlijk begeleider de ruimte en vrijheid. Ik kan mijn praktische, nuchtere kant kwijt en hou altijd van een nieuwe uitdaging.” Mensen in hun eigen kracht zetten, dat is wat hij – met humor en no nonsens -probeert te doen. “Mezelf zijn en zeggen waar het op staat!” Hij neemt zijn ervaringen vanuit het bedrijfsleven en de scouting mee. “Dan stel ik vragen over zaken die me opvallen.” Dat hij nogal van het aanpakken is, is al snel duidelijk. Hij volgde al veel interne opleidingen en wordt vaak gevraagd om als klankbord te fungeren. “Leuk om te doen!” Wat hij nog wil leren? “Ik wil graag mezelf blijven ontwikkelen, dat moet ik doen door wat vaker op mijn handen te zitten en te luisteren naar collega’s. Daar werk ik hard aan!”

Marilene brengt weer iets anders in de mix van Op de Proef. Ze is geen begeleider, maar “ik ben wat specifieker opgeleid, in opvoedkunde in relatie tot minderjarigen die betrokken (dreigen te) raken bij het civiel of strafrecht. Ik draai mee op de groepen, zet behandeling in als dat nodig is en ik behandel cliënten die elders bij De Weerde wonen.” Woorden die ze bij Op de Proef vindt passen, zijn: ‘vrij, confronterend, vertrouwen en huiselijk’.

Hoe zou zij zichzelf omschrijven? “Met avontuurlijk, grappig, empathisch, helpend en betrouwbaar’. Het is zo fijn om jezelf te kunnen zijn op je werk en echt contact te kunnen maken. Jezelf gebruiken als klankbord en daarmee een samenwerking kunnen ontwikkelen is supergaaf. Werken vanuit mijn hart vind ik belangrijk, wat ook bijdraagt aan betrouwbaarheid binnen het team en voor de jongeren.”

Ze hoopt dat ze jongeren kan geven wat die soms gemist hebben. “Ik wil eerlijk met je zijn en liefdevol. Een arm om je heen. Ik ben allereerst een mens en pas daarna een hulpverlener.” Ze vindt het mooi om te zien wat de groep en de begeleiders voor iemand kunnen betekenen. “Er wordt echt contact gemaakt.” Zelf houdt ze zich voor ogen: “Heb geduld, alles op zijn tijd.”

Ellemiek is begeleider én bokscoach. “Als je bokst, sta je gelijkwaardig tegenover elkaar. Het is laagdrempelig. Je lijf liegt niet: als bokscoach kan ik zien dat er iets niet klopt. Daar kan je dan op doorvragen. En bovendien vinden de meeste jongeren boksen heel tof!” Bokscoaching zet zij in gedurende het traject als dat bij de jongere past.

In haar begeleiding vindt Ellemiek het belangrijk om warm, begripvol, eerlijk en duidelijk te zijn. “Soms is het belangrijk te iemand te confronteren met zijn of haar gedrag. ‘Wat ben je aan het doen?’ Een spiegel voorhouden. Dat heb ik in mijn eigen jeugd ook wel nodig gehad.” Ook humor is belangrijk voor haar. “Het leven is vaak al serieus genoeg!”