Wij werken bij Op de proef!

Dennis heeft een gecombineerde functie, die van persoonlijk begeleider en huismeester van de kamertrainingslocatie in Almelo. Hij omschrijft zichzelf als betrouwbaar, toegankelijk en voorspelbaar. “Zeggen wat je doet en doen wat je zegt is belangrijk. De jongeren en ook collega’s weten wat ze aan me hebben. Humor vind ik ook belangrijk. Die zet ik in ter ontspanning en nuance. Verder ben ik heel flexibel.” Hij vindt het belangrijk om iets te betekenen: “Of ik nu een glimlach krijgt of een duimpje. Dat ik kan bijdragen aan zingeving in iemands bestaan, dat ik onderdeel mag zijn van iemands proces. Heel dankbaar.” Als begeleider vindt hij het fijn om zijn ervaring te delen. “Ik wil bijdragen aan hun groei. Daar haal ik zelf heel veel uit!”

Susan heeft bij wat jongeren nagevraagd hoe ze haar zien: “Ze zien me ‘als een aardige vrouw die graag wil helpen en die rust uitstraalt. Als iemand die niet snel onder de indruk is.’ Dat klopt wel. In haar begeleiding vindt zij het belangrijk om te durven aangaan waar ze mee zitten. “Ik wil dat jongeren zich vrij voelen om ‘open’ te zijn. Dat ze me dingen vertellen waarvan ze weten dat ze er ‘gezeur’ mee krijgen. Of me gekke of genante dingen vragen. We doen het samen.” Susan geeft een paar voorbeelden waarom ze haar werk bij Op de Proef zo mooi vindt. “Zo mooi als je ziet dat een jongere die eerst als een ‘blok beton’ was en geen emoties toonde, een oprechte lach laat zien. Als iemand zegt: “Ik heb nog nooit zo fijn met mijn vader gepraat.” Of een jongere die we naar de sportcoach hebben moeten ‘schoppen’. Hij belde huilend op: “Ik wil niet meer.” Wat dan wel? Hij wilde zelf wel naar de sportschool. En nu gaat hij ook zelf. En soms gaat de sportcoach met hem mee! Of een andere jongere, het was net of je aan een dood paard trok. Hij wilde niks, hield zich niet aan afspraken en was verslaafd aan blowen. Nu heeft hij de omslag gemaakt en heeft zelfs een baantje. Dat vind ik supermooi!”

Alejandro is een betrokken begeleider die onvoorwaardelijk ergens voor gaat. “Ik voel me vereerd om dit werk te mogen doen en ben trots als iemand iets bijzonders doet of heeft bereikt.” Hij komt niet uit de zorg, maar uit het onderwijs. “Dat werkt soms verfrissend. Soms kies ik een andere insteek, dan denk ik ‘wat werkte er in de klas?’ Bijvoorbeeld het visueel maken.” In zijn begeleiding vindt Alejandro het belangrijk om geen dingen te beloven die hij niet waar kan maken. “Je moet te vertrouwen zijn en zelf ook onvoorwaardelijk zijn in je vertrouwen: dat iemand meer kan dan hij of zij zelf denkt. Verder vind ik het belangrijk om ‘echt’ te zijn en een stukje van mezelf te geven. Om naast de jongeren te staan. Dat ik niet degene ben die de kar trekt, maar dat je het samen doet. En steeds meer de jongere zelf.”
Jongeren zien hem als rustig én een sfeermaker. “Ik denk dat ik rust uitstraal en soms probeer ik de dingen licht te maken met een grapje.” Hij praat vol passie en trots over zijn werk: “Soms kunnen kleine dingen het verschil maken. Even zeggen “je bent belangrijk… je doet er toe” Dat kan veel betekenen en iets veranderen in het denken van iemand. Hier werken we heel hard aan het vertrouwen terug krijgen. Ik vind het mooi dat ik er deel van mag zijn als het lukt en er mooie dingen bereikt worden. Daarvan kan ik volschieten. Ik gun het ze zo, je ziet ze zo hard werken. Het voelt als ‘winnen’. Bijzonder. Dat ik echt aan iets bijzonders mag bijdragen.”

“Ik wil alles eruit halen bij cliënten, ze uitdagen!” Pascale omschrijft zichzelf als betrouwbaar, toegankelijk en eerlijk. “Ik vind het belangrijk om veiligheid te bieden. Je kunt altijd op mij vertrouwen al is het midden in de nacht. Ik hou altijd vertrouwen in de jongeren. Ik vaar ook blind op het team, we weten wat we doen. Als iets toch niet werkt, stellen we bij.” Daarnaast vindt ze lol hebben en luchtigheid ook nodig. “Ik vind het heel gaaf als de jongeren stappen maken. Om te zien dat het lukt. Om naast diegene te mogen staan, dat ik daar bij mag zijn. Ik voel me dankbaar, je krijgt er zoveel voor terug.”
Pascale is de jongste begeleider bij Op de Proef. “Dat heeft als voordeel dat ik makkelijk aansluiting heb bij de jongeren. Soms zijn de jongeren die meedoen ouder dan ik! Dat vinden ze soms ‘stom’, maar dat trekt wel recht.”

Als Natasja zichzelf moet omschrijven dan zegt ze: “Ik ben gedreven, gepassioneerd, een beetje raar, anders en ik heb veel (mensen)kennis. Ik kan goed out-of-the box denken en mensen doorgronden. Verder ben ik duidelijk.” Bij de begeleiding vindt zij het dan ook belangrijk om geen ‘bullshit’ en onzinverhalen te accepteren. “Geen mist. Niets verdoezelen.” Verder vindt ze het belangrijk open te zijn: “Dat ik ook kwetsbaar ben. Dat ik ook over mijn ervaringen vertel als dat helpend is. Dat ik ook niet de alwetende ben. En dat we elkaar ook aanspreken als begeleiders onderling.” Ze geeft aan dat zij en haar collega’s het doen als team. “We blijven graven, puzzelen en kijken.” Ze is er trots op om Op de Proef te hebben ontwikkeld en te zien dat het werkt. “We hebben een programma waarvan ik wilde dat ik het vroeger had gehad. De jongeren helemaal in hun kracht te kunnen zetten op een manier die respectvol en helpend is. Stevig, kort. Hen klaar te stomen voor het leven. Maar ook leren terugveren. Leren dat je het niet alleen hoeft te doen. Een buurt/community creëren, een tegenwicht tegen het ‘alleen’ doen. ‘It takes a village to raise a child’.”

Warm, liefdevol en duidelijk. Dat is hoe Michel zichzelf ziet. “Anderen vinden me soms in het begin een beetje ‘eng’, maar als ze me kennen vinden ze me eerder een knuffelbeer. Verder durf ik hard op te denken en als het nodig is zeg ik ‘het spijt me’. Dat laatste heb ik gelukkig maar één keer hoeven doen.” In zijn begeleiding vindt Michel het belangrijk om snel dichtbij de jongeren te zijn. “Ik maak vrij makkelijk aansluiting, omdat ik weet hoe ze zich voelen vanuit mijn eigen ervaring. Als ik naast iemand kan komen, dan ben ik er heilig van overtuigd dat het gaat lukken. Dat Op de Proef gaat werken. Bij de een heeft dat meer tijd nodig dan bij de ander.” Michel is er onvoorwaardelijk voor de jongeren. “Maar ik confronteer ze ook met hun oude gedrag en niet-helpende gedrag. Daar ben ik dan ook duidelijk in. Soms is het een strijd! Stoelen vliegen wel eens door de lucht! Maar die confrontatie die durf ik zeker aan te gaan.” Michel is ervaringsdeskundige: hij heeft een verslavingsverleden. “Ik merkte dat het op mijn manier niet lukte om goede keuzes te maken en een beter leven te krijgen. Dat besef gaf me veel vrijheid. Ik heb mensen om me heen nodig.” Toen hij hulp toe liet, lukte het wel. “Een rare gewaarwording, ik was echt gek op het zelf doen en nu moest ik leren mensen toe te laten. Maar het werkt voor mij nu al 12 jaar.” Hij vindt het erg bijzonder om te merken hoe open de jongeren zijn na 12 weken Op de Proef. “Ze zijn zich bewust van hoe ze zich voelen en hebben in de gaten dat ze op zichzelf moeten blijven letten. Dat ze keuzes moeten blijven maken. Dat ze mensen moeten toelaten in plaats van afstoten. Gelukkig weten ze ook dat ze hier veilig zijn. In 12 weken planten we een zaadje en vandaaruit gaat ze aan de slag. Het is hard werken!”